Klasa VII Mistrz i uczeń

Wielu wybitnych ludzi podkreśla wpływ, jaki wywarli na nich nauczyciele. Dotyczy to także muzyków. W kolejnych epokach bez trudu możemy wskazać wielkich mistrzów i ich wybitnych wychowanków. Przykładowo, znakomity organista Dietrich Buxtehude [czyt.: ditrich bukstehude] przyczynił się do rozwoju talentu Jana Sebastiana Bacha. Antonio Salieri, nazywany czasem rywalem Wolfganga Amadeusza Mozarta, wykształcił wielu kompozytorów, m.in. Ludwiga van Beethovena [czyt.: wan betowena], Franciszka Schuberta [czyt.: szuberta] i Franciszka Liszta [czyt.: lista]. Wykonawców, którzy zachwycają słuchaczy mistrzowskimi umiejętnościami gry na instrumencie, nazywamy wirtuozami. Artyści tacy działali we wszystkich epokach muzycznych. Określenie „wirtuoz” wywodzi się z łacińskiego wyrazu virtus, który oznacza „doskonałość”, a także „męstwo” i „cnotę”.

 

Jan Sebastian Bach (1685-1750)

 Był mistrzem gry na organach. W specjalnych zeszytach zapisywał skomponowane przez siebie utwory do nauki gry na fortepianie. Z jednego zeszytu korzystała żona, a drugi służył jego synowi. Jan Sebastian Bach przekonywał swoich uczniów, że gra na instrumencie klawiszowym jest bardzo prosta.„Wystarczy we właściwym momencie uderzyć palcem we właściwy klawisz. Ot i cała sztuka” – mawiał.

Wolfgang Amadeusz Mozart

[czyt.: mocart] (1756–1791)  Opanował w mistrzowski sposób grę na fortepianie. Pewnego był – dnia miał za zadanie zagrać jednocześnie na dwóch końcach klawiatury i na jej środku. Artysta jporadził sobie doskonale –  rozstawił szeroko ręce, by zagrać na obu krańcach klawiatury, a klawisze środkowe naciskał nosem. 

Franciszek Liszt [czyt.: list] (1811–1886)

Liszt był – podobnie jak Fryderyk Chopin – wirtuozem fortepianu.

 Obu artystów łączyła przyjaźń, jednak na salonach muzycznych toczyli przed widownią artystyczne pojedynki. Pewnego  razu jedna z dam oceniła: „Liszt jest najlepszy! A Chopin? On jest jedyny!”.

Fryderyk Chopin [czyt.: szopen]

  (1810-1849)

Niccolo Paganini  (1782–1840) 

Odznaczał się wielkim talentem i nieprawdopodobną biegłością  w grze na skrzypcach. Był z tego powodu posądzany o kontakty z diabłem. Pewnego razu zazdrosny rywal ponacinał trzy struny jego skrzypiec. Podczas występu zaczęły one kolejno pękać. Sławny skrzypek  dokończył jednak koncert na jednej  ostatniej – strunie.  

 

Henryk Wieniawski (1835-1800)

Był słynnym wirtuozem skrzypiec. Jako młody człowiek zakochał się, jednak ojciec jego wybranki nie wyraził zgody na małżeństwo. Uważał bowiem, że artysta – nawet wybitny – nie zapewni jego córce dostatniego życia. Kiedy jednak usłyszał, jak zasmucony Wieniawski gra skomponowany dla ukochanej utwór Legenda, zmienił swoją decyzję.

Współcześni wirtuozi

Publiczność podziwia współczesnych wirtuozów nie tylko podczas koncertów. Można posłuchać ich gry utrwalonej w nagraniach, obejrzeć ich występy w telewizji lub w internecie.

Rafał Blechacz

 W 2005 r. widzowie  słuchacze podziwiali w ten sposób mistrzostwo Rafała Blechacza. Wygrał on wówczas XV Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina  w Warszawie – zdobył Grand Prix [czyt.: gran pri], Złoty Medal, wszystkie nagrody regulaminowe oraz nagrodę publiczności. 

Tytus Wojnowicz

Za mistrza gry na oboju uznawany jest Tytus Wojnowicz, który przyczynił się do popularyzacji tego instrumentu dętego.

Do najbardziej utalentowanych pianistek młodego pokolenia należy Yuja Wang [czyt.: judża łang]. Zamieszcza ona nagrania swoich występów w  wielu sieciowych serwisach muzycznych. 

 W mediach elektronicznych zyskali sławę także Dimash Kudaibergen [czyt.: dimasz kudajbergen] i David Garrett [czyt.: dejwid garet].

 Dimash Kudaibergen to pochodzący z Kazachstanu wokalista, multiinstrumentalista oraz autor piosenek. Jest znany z obejmującej 6 oktaw skali głosu.

Skrzypek David Garrett w wykonywanych utworach łączy elementy muzyki artystycznej, popu, bluesa i rocka.

 muzyki artystycznej, popu, bluesa i rocka.